Wat vindt Laza Rus zelf?

Laza Rus:
Ik heb gemerkt dat er onder mijn hennen enige onrust was ontstaan. Eerst had ik niet gehoord waar het allemaal over ging, maar ik had wel in de gaten dat Odette iets aan het regelen was. Dus ik heb haar bij me geroepen en aan haar gevraagd wat er aan de hand was. Want als haan moet je van alles op de hoogte zijn en blijven, daar ben je de baas voor.

Laza roept Odette bij zich

Odette was een beetje verlegen met de zaak, dat merkte ik wel. Ze stond te draaien en te hummen, alsof ze niet durfde te zeggen wat er onder de hennen leefde.
Toen heb ik haar vriendelijk gezegd dat ze toch alles tegen haar eigen haan kon vertellen, dat ze zich nergens voor hoefde te schamen en dat ze zeker niet bang voor mij moest zijn.
Toen kwam het hoge woord eruit.
Ze zei dat ze aan het nadenken was geweest over het treden en getreden worden. Omdat er mensen waren die haar mening hierover ouderwets vonden.

onderonsje tussen Laza en Odette

Ik vroeg haar wat haar ouderwetse mening dan wel was en ze vertelde me met blozende lellen en kammetje dat zij vond dat een hen haar haan altijd moest toelaten als hij haar wilde treden.
Wat is zij toch een schatje!
Maar nu was ik natuurlijk nieuwsgierig geworden naar de meningen van mijn andere hennen.
Odette zei, nog altijd blozend, dat alle hennen mij een knappe haan vonden en dat dat erg fijn was voor hen. Getreden worden door een ouwe sukkel van een haan zou zeker minder goed vallen bij de hennen.
Verder zou het treden fijner zijn als de haan ongeveer dezelfde maat had als de hen, zodat het het beste was als de haan zich bij zijn eigen soort hennen zou houden. Dat was vooral de mening van de kuifhoenders, begreep ik uit Odette's verhaal. Maar voor Vera en Vita maakte dat laatste niets uit, zij vinden mij zó lief dat zij het altijd goed zouden vinden als ik hen zou uitkiezen.

IK ben de baas

Dat laatste maakte mij helemaal blij.
Maar toch had ik eigenlijk liever gezien dat alle hennen mij zo geweldig vonden dat zij het allemaal een eer zouden vinden als ik hen zou uitkiezen.
Maar toen ik nog eens over alles, wat Odette had gezegd, had nagedacht, kwam ik tot de conclusie dat eigenlijk alleen de kuifhoenders een afwijkende mening hadden.
En welbeschouwd  had ik dat altijd al geweten.
Vooral de Geertruien hebben mij nooit met plezier toegelaten en hen kies ik dus ook niet meer uit. Desiree voelt zich er te oud voor, dat respecteer ik.
En Keetje, ach, die vindt het meestal wel oké als ik haar benader.
Dus is er in feite niets nieuws onder de zon.
Ik heb Odette bedankt voor haar onderzoek en voor haar openhartigheid.
En daarna heb ik nog maar weer eens duidelijk en hardop laten horen wie er hier in de tuin de baas is. Ik hoef u vast niet te vertellen wie ik hiermee bedoel.