Yvonne en Yvette op onderzoek uit

potje Olvarit babyvoeding

Nadine:
Ma Tok is naar een feestje geweest.
Wat ze daar gedaan heeft weet ik niet, maar het leverde ons gisteren lekkers op.
Iets wat we nog nooit geproefd hebben. Ma Tok zei dat het eigenlijk voor mensenkuikens was, maar wij vonden het heel erg lekker, het was in no time schoon op.
Yvonne en Yvette kregen er ook van, op een bordje, en wij kregen het in ons huis op ons eigen bruine bord, dat Ma Tok heeft meeverhuisd met ons.
Het is fijn om zo nu en dan oude vertrouwde dingen tegen te komen in ons huis, dingen die wij nog kennen uit ons oude hok. Dan weten wij dat er toch nog een heleboel dingen hetzelfde zijn gebleven.
Yvonne en Yvette eten goed. Dat is erg fijn, want hun lellen zijn nog steeds heel bleek en ze zijn ook nog best mager.
Ze lopen steeds meer heen en weer in de ren, ze zijn al minder verlegen dan

Yvonne of Yvette heeft een nestje gemaakt voor haar ei

in het begin.
Ze leggen bijna elke dag allebei een groot spierwit ei in het nachthok. Ze maken zelf een soort "legnest" door met hun buik heen en weer te schuiven totdat ze lekker zitten en dan gaan ze daar rustig liggen om te wachten op het komende ei.
Hun eieren zijn bijna net zo groot als de bruine eieren van Vera en Vita. Ik ben blij dat mijn eitjes niet zo groot zijn, u begrijpt vast wel waarom.
Ma Tok vertelt mij net dat zij Yvonne en Yvette vanochtend even in de tuin heeft gelaten, toen wij nog in ons huis waren opgesloten. Zo konden zij de tuin al even bekijken zonder direct door ons te worden lastig gevallen. Ook het hokje van Maria en haar kinderen had zij

Yvonne en Yvette gaan op kraambezoek

open gezet. De twee nieuwe witten gingen op onderzoek uit en zij kwamen bij het openstaande hokje van Maria. Dat moest natuurlijk bekeken worden. Eensgezind gingen zij naar binnen om eens te kijken wie daar woonde. De kuikens schrokken van die grote hennen en zij kropen snel onder moeders vleugels in het nachthok.
Yvonne en Yvette gingen weer naar buiten om verder onderzoek te doen, totdat zij hoorden dat er iets in hun bakjes werd gedaan. Dat betekende lekkers, dus zij kwamen snel terug naar hun openstaande deur en ja hoor, daar was iets bijzonders te eten.

smullen!!!

Zij zagen alweer mensenbabyvoeding voor hen klaarstaan. Ze vielen meteen aan en na een poosje zat het spul op hun gezichten en aan hun poten, zo lekker was het.
Ma Tok deed de deur van hun hok weer dicht en liet ons naar buiten. Wij kregen ook weer zo'n lekker hapje op ons bord.
Van mij mag Ma Tok wel vaker naar feestjes gaan.
Ik denk dat Yvonne en Yvette nu wel snel bij ons in de tuin zullen mogen lopen. En misschien gaan zij dan ook bij ons in het nieuwe huis slapen. En als de kuikens ook naar hun nieuwe huizen zijn vertrokken kunnen alle hennen, en natuurlijk ook Laza, bij elkaar in één huis wonen. Gezellig! Vooral als dan 's nachts de regen op het dak klettert en wij zitten zo fijn tegen elkaar aan op de stok...
Ik kan er nu al van dromen.

Als de hen kraait...

Maria:
Hèhè, eindelijk ben ik weer eens even buiten het hok geweest. Gisteren was dat. Het was heerlijk, al had ik weer snel genoeg van toen eerst Wiske wegvloog en daarna Laza mij niet met rust wilde laten.

Laza Rus

Hoe komt hij erbij om een jonge kloek te willen treden!
Ik was zó verontwaardigd. Gelukkig hield Ma Tok alles in de gaten en deed zij meteen het deurtje achter mij dicht toen ik met mijn kinderen naar binnen vluchtte. Ik weet niet wat er anders gebeurd was, misschien had ik Laza dan wel in zijn kam gepikt van kwaadheid.
In plaats van mij te helpen met mijn en ook ZIJN kinderen gaat hij achter mij aanlopen om bovenop mij te springen!
Later zijn wij nog even buiten geweest, dat had Laza niet door, geloof ik, hij kwam in elk geval niet meer naar mij toe.

Vera, Vita en Laza in het hokje van Maria en haar kroost

En vandaag zette Ma Tok weer het deurtje van ons hok open. Alle vier de kinderen renden naar buiten en ik ben achter hen aan gegaan om hen in de gaten te houden.
Vera en Vita gingen in ons hok ontbijten. Ik kan dat wel begrijpen, zij hebben hier gewoond toen zij net in de tuin kwamen wonen, dus zij beschouwen het nog steeds een beetje als hun hok. En ons voer is veel lekkerder dan wat zij, als volwassen kippen, krijgen.
Dat laatste had Laza ook in de gaten, hij kwam ook bij ons op bezoek. Toen vond Ma Tok het welletjes en zij duwde Vera en

Maria heeft "gekraaid"

Vita naar buiten.
Laza wilde niet, hij was zo brutaal om in ONS nachthokje te gaan zitten.
Gelukkig is Ma Tok, die mij als moeder goed aanvoelt, op mijn hand en zij gaf Laza op zijn kop, waarop hij snel naar buiten liep. Ik heb toen luid zijn gekraai nagedaan, waarop hij verbaasd omkeek, hahaha. Het klonk ook erg goed, al zeg ik het zelf.
Het ging vervolgens regenen, ik heb de kinderen naar binnen geroepen. Zij kwamen snel, behalve Wendelmoed, die had nog geen genoeg van het vrije

Wendelmoed wil buiten blijven

leven.
Daar krijgt mevrouw Wies nog een harde dobber aan, om die jongen een beetje in het gareel te krijgen. Ik doe mijn best, mevrouw Wies, maar hij is nogal eigenwijs en hij luistert voor geen meter.
Ik heb gehoord dat u al een paar volwassen hennen heeft, die zullen hem wel snel zijn plaats wijzen.
En die plaats is in het begin niet erg hoog, iedereen moet onderaan de pikorde beginnen. Dat lijkt mij een heel goede leerschool voor hem.
Over een paar weekjes komt hij bij u wonen, samen met Wilhelmina.
En hebt u ook al een nieuw huis voor Winnifred gevonden? Daar zou ik heel blij mee zijn, dan zijn al mijn kinderen onderdak en is mijn taak weer volbracht.

Baas zijn of baas spelen?

Geertrui en Geertrui:

Wij zijn zo blij dat er twee nieuwe witte hennen bij ons zijn komen wonen. En het mooiste is dat zij ook sprekend op elkaar lijken, net als wij.
Zouden zij ook een tweeling zijn? Wij gaan dat binnenkort eens aan hen vragen. Misschien verzinnen zij ook wel geintjes om de anderen voor de gek te houden.
Dan zijn wij met ons vieren, hahaha. Dat zou geweldig zijn.
Dan kunnen we pas echte grappen verzinnen.

Yvonne en Yvette ook een tweeling?

Maar ze moeten wel eerst even wat vrolijker worden, ze kijken nog zo schichtig en bedroefd. Misschien moeten wij met ons tweeën eerst maar eens een lolletje bedenken, waar zij ook om kunnen lachen, daar knappen ze vast wel van op.
Wij gaan dadelijk eens even samen brainstormen over een nieuw idee, om Yvonne en Yvette wat op te peppen. We zullen hen dan in het grapje betrekken, zodat zij op de hoogte zijn, dat geeft voor hen wat meer lol.

Ma Tok heeft ook weer iets nieuws bedacht.

Maria neemt haar kuikens mee naar buiten

Maria werd helemaal gek in haar hokje met die vier mormels van haar, wij begrijpen al helemaal niet waarom zij zo graag wilde broeden, en nu zie je maar weer waar dat toe leidt: je wordt er compleet knetter van, van die rampen die zij kuikens noemt.
Ma Tok zette de deur van het hokje open en wat denkt u: Wiske nam meteen de vleugels en zij vloog tot onder de grote struik. Daar bleef zij, verschrikt over haar eigen durf, een poosje
zitten, tot moeder Maria haar

weer terug het hokje in

riep. Toen rende zij terug naar het hokje.
Maria nam vervolgens al haar kuikens mee naar buiten.

Desiree loopt verontwaardigd weg

Ze wilde ze heel goed in de gaten houden en ze werd dan ook (terecht) boos toen Laza in haar een nieuw lekker hapje zag en hij haar wilde treden.
Maria blies van zich af en rende met al haar kinderen achter zich aan het hokje weer in.
Ma Tok deed de deur achter haar dicht, zodat Laza op zijn snavel keek toen hij haar wilde achtervolgen.
Hij dacht toen maar genoegen te nemen met Desiree, maar die oude dame had hem al eerder duidelijk gemaakt dat zij zich te oud voelde voor dat gedoe.
Zij was zeer verontwaardigd dat hij het nu weer probeerde en ze liep luid mopperend bij hem weg.
Zo had de arme Laza geen goed begin van de dag.
Gelukkig vond hij een willig "slachtoffer" in Odette, die altijd wel in is voor het ondergaan van Laza's liefdesbetuigingen.
En toen ook Vera en Vita hem ter wille waren geweest vond Laza dat hij zijn punt weer had gemaakt en dat hij zich weer zonder twijfel de baas had getoond in onze Tok tuin.

Inburgering

Keetje:

Yvonne en Yvette

Ma Tok komt tegenwoordig extra vaak de tuin in. Dat is omdat zij de twee nieuwe hennen, Yvonne en Yvette, in de gaten wil houden, zij kijkt telkens bij hen hoe het met hen gaat.
En zij krijgen erg vaak lekkere hapjes van haar, om aan te sterken. En wij krijgen dan ook steeds wat. Dus wij hebben er ook nog voordeel van, dat Yvonne en Yvette hier zijn komen wonen.
Zij zien er nog steeds vuil uit, ze hebben allemaal bruine vlekken op hun rug. Dat komt omdat zij met zoveel kippen in een schuur hebben gezeten.

vieze Geertrui

U weet hoe dat gaat, denkt u maar aan de Geertruien (zie "Geertrui in de bocht").
En hun kammen zijn nog steeds erg slap en bleek, al zijn ze niet meer zo wit als in het begin, toen kon je bijna niet zien waar hun kop ophield en waar hun kam begon. Ma Tok zegt dat zij wel snel zullen opknappen hier, ze krijgen ook vitamine door hun drinkwater.

Wij beginnen steeds beter te wennen aan ons nieuwe huis.
We gaan 's avonds netjes naar binnen, terwijl de ren al een heel eind verderop staat. Ma Tok schuift hem stiekem elke dag wat verder van de deur van ons nieuwe huis af, ze denkt dat wij dat niet door hadden, maar natuurlijk zien wij dat best.

de ren midden in de tuin

We hebben nu gewoon niet meer
zoveel moeite met het vinden van de grote deur. En gisteren heeft Ma Tok de ren helemaal bij ons nieuwe huis vandaan gezet.
Zij wilde kijken of wij zonder hulp van die ren ons nachthok konden vinden. Als dat goed zou gaan wil zij de ren voor het oude hok zetten, zodat Yvonne en Yvette wat meer loopruimte hebben.
Dat laatste heeft Ma Tok vandaag gedaan, zodat zij langzaam kunnen wennen aan de luxe van het lekker ruim wonen.

de ren voor het hok van Yvonne en Yvette

En wij kunnen ook wat beter kennis met hen maken als zij in de grote ren zijn, die is wat meer open dan de rennen van het hok. Als dat een poosje goed gaat mogen zij ook de tuin in.
Wat zullen zij dat fijn vinden!
Ik verheug me nu al op hun blijde gezichten.
Ik weet nog goed hoe Vera en Vita keken toen zij ineens de hele tuin tot hun beschikking kregen.

Ze wisten gewoon niet wat hen overkwam.
Ma Tok moet nog steeds om hen lachen als zij de tuin in komt. Vera en Vita denken dan altijd dat zij wat lekkers krijgen en ze rennen dan zo hard ze kunnen

Vera en Vita rennen naar Ma Tok

naar haar toe.
Omdat ze daarbij een beetje waggelen is dat een erg grappig gezicht.
Yvonne en Yvette keken de kat even uit de boom, maar ze gingen toch de ren in. Het hielp misschien ook wel dat Ma Tok hun drinkbak daar had neergezet. Ze kunnen nu ook heerlijk zonnen als zij daar zin in hebben. Misschien verbleken hun vlekken dan een beetje.
Maar dat denk ik eigenlijk niet.
Gelukkig zijn ze ook een beetje in de rui, waarschijnlijk door alle emoties van de laatste tijd.
Die rui zal hen vast snel mooie nieuwe witte veren geven, zodat zij er weer pico bello en gezond uit gaan zien, zoals wij allemaal hier in de Tok tuin (de Geertruien daargelaten, als zij weer eens een geintje hebben uitgehaald).

Housewarming

Laza Rus:

hapjes en drankjes

Gisteren kwamen er allemaal mensen onze tuin in. Ma Tok had verteld dat er een feestje was ter ere van ons nieuwe huis.
Dat was ook de reden dat die mensen in onze tuin kwamen en niet, zoals normaal bij bezoekend volk, in het mensenhuis. Ma Tok had van tevoren de hele tuin al aangeveegd en met de tuinslang onze poepjes weggespoten, zodat de mensen niet met vieze schoenen weer weg zouden gaan als het feestje zou zijn afgelopen.
De kuikens van het kind van Ma Tok waren er ook, zij mochten een doek van de deur van ons huis af trekken, waardoor het nieuwe naambord zichtbaar

ons naambord op onze buitendeur

werd. Mooi is het, hè?
Wij hebben nu een huis met een echt naambord op de deur, zodat iedereen kan zien dat wij daar wonen. Ma Tok zei dat ons bordje mooier is dan dat van de mensen op het grote huis.
Er waren voor de mensen allerlei hapjes, gemaakt van de eieren, die mijn hennen hadden gelegd. Ze gingen ook bubbels drinken om ons nieuwe huis te vieren. Wij kregen ook iets lekkers van de mensen, zo brachten mevrouw Katblad en mevrouw Inge gras en muur en mevrouw Wies bracht zelfs eivoer voor ons mee. Bij mevrouw Wies gaan één van

mevrouw Wies kijkt naar haar toekomstige haan en hennen

mijn zoons en één of twee van mijn dochters wonen over een poosje, als zij groot genoeg zijn om zonder hun moeder te kunnen. Wendelmoed was favoriet als haan bij mevrouw Wies, dus hij heeft in elk geval al een goed tehuis gevonden. Wilhelmina gaat ook mee en, nog later, als zij ook groot genoeg is, Xara. Wiske mag hier blijven. Mevrouw Wies weet misschien ook nog een goed huis voor Winnifred of Xandra. Dat zou heel mooi zijn, dan hoeft er maar één haantje naar Stolwijk te verhuizen.
Alle mensen vonden ons huis erg mooi, en dat is het ook.
De vloer was een beetje vies

Yvonne en Yvette

geworden, maar ja, dat kunnen wij niet helpen.
Misschien was wit niet de beste kleur voor de vloer, maar dat bedacht Ma Tok net even te laat.
Yvonne of Yvette had gisteren ook weer een prachtig, spierwit ei gelegd. Hun kammen zijn al minder bleek dan toen ze hier net kwamen en ze worden ook al rustiger, ze voelen zich lekker in ons oude hok.
Dat is heel fijn voor hen, want zij hebben erg veel ellende meegemaakt, zegt Ma Tok.
Als zij er aan toe zijn moeten ze dat maar eens vertellen aan ons.

schoenschraper

Tot dan laten wij hen zoveel mogelijk met rust, al gaan we nu en dan wel even bij hen buurten.
Ze moeten tenslotte aan ons wennen, we zijn nu familie van elkaar.
En Ma Tok heeft ook nog een cadeau gekregen van mevrouw Katblad en mevrouw Inge.
Ik had dat niet zo snel gezien, omdat het wel met ons te maken heeft, maar toch niet voor ons is. Het is een schoenenschoonmaker, voor als Ma Tok in de tuin is geweest om ons schoon water en lekkers te geven. Dan hoeft zij niet meer telkens haar schoenen uit te doen als zij naar binnen gaat.
Zij is er erg blij mee en ze kan het goed gebruiken, want zo schoon als de tuin gisteren was is hij vandaag al niet meer, daar hebben wij met ons allen alweer voor gezorgd. Maar: een kniesoor, die daarop let.
Nu kan Ma Tok haar cadeau tenminste gebruiken en daar is het voor bedoeld, niet om mooi te liggen wezen in de Tok tuin.

Huisbezoek

Odette:
U ziet mij hier voor het hok van Maria, op de achtergrond is zij te zien in de ren, waar zij nog steeds niet uit mag, omdat haar kleintjes nog niet groot genoeg zijn voor de tuin.

Maria en haar kinderen

Ik ben een poosje bij Maria op bezoek geweest, omdat zij het zat begint te worden om opgesloten te zijn. Ze had dringend behoefte aan een luisterend oor, en dat oor wilde ik haar best even lenen.
Toen zij was uitgeklaagd over haar drukke kinderen hebben we het ook nog even gehad over de twee nieuwe tuingenoten, Yvonne en Yvette.
Maria heeft hen nog niet goed kunnen zien, maar zij weet wel dat ze wit zijn en daar is zij blij om. Net als ik vindt zij wit de mooiste kleur voor een kip.
Wij zijn benieuwd hoe Yvonne en Yvette denken over de

de witte kippen vóór de komst van Yvonne en Yvette

kleurslagen, want zo heet dat, van kippen.
Op de foto hiernaast ziet u alle witte hennen van de familie Tok. Dat was voordat Yvonne en Yvette hier kwamen wonen.
Nu zijn er dus zes(!) witten.
Wij zijn dik in de meerderheid.
Ik heb al van Nadine gehoord dat zij het niet erg meer vindt dat de nieuwe kippen wit zijn en niet bruin. Dat is heel fideel van haar.
En eigenlijk maakt het ook niet zoveel uit welke kleur wij hebben, wij zijn hier allemaal van harte welkom en we hebben

 Laza Rus, dansend voor Vera en Vita bij hun komst

het hier fijn.
Laza heeft al even naar binnen gekeken bij Yvonne en Yvette, maar ik denk dat hij het toen nog te druk had met zijn eigen verhuizing en die van zijn dames om echt aandacht aan zijn nieuwe vrouwen te kunnen schenken. Dat gaat vast nog een keer komen. Ik hoop dat hij dan ook weer gaat dansen voor hen, net zoals hij dat voor Vera en Vita heeft gedaan toen zij hier net waren aangekomen. Als hij dat gaat doen zal ik u dat zeker vertellen. Ik hoop dat Ma Tok dan ook weer foto's van hem maakt, het is zo'n prachtig gezicht.

Wij hebben toen wel allemaal stiekem om hem gelachen, maar eigenlijk was het wel heel schattig, zoals hij Vera en Vita verwelkomde in zijn harem. Als hij zijn dansje weer gaat uitvoeren zullen wij niet lachen, dat beloof ik u met mijn vleugel op mijn hart.

Wennen op twee fronten

                                                                                        Desiree:

de ren is weg voor het nieuwe huis

Ma Tok had eergisteren de ren voor ons nieuwe huis weggehaald, omdat ze vond dat wij de hele dag lekker naar buiten mochten. Dat was heel fijn voor ons en ook voor haar, want zij hoefde de ren dan niet elke ochtend neer te zetten en elke avond weer weg te schuiven, dit in verband met het open en dicht kunnen van onze buitendeur.
Het leek dus allemaal heel fijn, maar toen wij gisterenavond naar binnen wilden om te gaan slapen konden wij de ingang van ons huis niet vinden. We gingen toch altijd via het deurtje van de ren naar binnen om te slapen? Waar was dat deurtje nou

de ren er weer voor

gebleven? Gelukkig begreep Ma Tok het probleem en zuchtend sleepte zij de ren weer voor onze deur, waarop wij, ook zuchtend, fijn naar binnen konden. Eigenlijk is het raar, als wij een ei willen leggen gaan wij gewoon door de openstaande grote deur naar binnen om in een legnest te gaan zitten, maar als wij op stok willen kunnen wij ineens de deur niet meer vinden.
Zijn wij dan dom?
Ma Tok vindt van niet, het is gewoon een kwestie van wennen, zegt zij, dus het zal wel goed komen.
En totdat wij gewend zijn blijft zij wel met de oude ren slepen.

lekkers om aan te sterken

Yvonne en Yvette weten de weg in ons oude hok al goed te vinden. Ze gaan naar boven om te slapen en naar beneden om lekkere hapjes te verschalken. Het is alleen jammer dat de grote etensbak in het nachthok hangt, want overdag gaan zij eigenlijk nauwelijks naar boven. Om te voorkomen dat zij te weinig eten binnenkrijgen geeft Ma Tok ze nu ook beneden telkens te eten. Vandaag kregen zij macaroni, maar daar vonden zij niets aan, dus dat is, toen het helemaal hard was geworden, weggehaald. Eikrachtvoer vinden ze wel heerlijk. Het is wel even wennen voor ons dat zij nu hun lekkers

Yvonne en Yvette in de ren onder het nachthok

krijgen op de plek waar wij dat altijd kregen, als wij hen daar zien eten willen wij ook wat.
Ma Tok geeft ons nu ook telkens wat lekkers, maar dan bij ons nieuwe huis in de buurt, en soms binnen in dat huis. Zo moeten wij leren dat dat nu onze snoepplek is. We moeten wel erg veel leren, hoor, maar Ma Tok zegt dat kippen erg slim zijn, dus dat ze dat best kunnen. En als zij dat zegt dan zal het wel waar zijn.
Vrijdagavond ging Ma Tok nog even bij Yvonne en Yvette kijken, of ze wel lekker sliepen, en toen zag zij dat één van hen een ei had gelegd. Dat was wel erg snel, zo na de verhuisstress, vond zij.

Vera stelt Yvonne en Yvette gerust

Het ei had een erg slappe dunne schaal, het was dan ook stuk gegaan. Ma Tok heeft het toen maar weggegooid, omdat zij bang is dat, als ze het aan de kippen te eten geeft, die voortaan alle eieren gaan aanpikken, omdat ze het zo lekker vinden. Vandaag lag er een mooi wit ei in hun nachthok, dat betekent dat het goed met hen gaat. En ze slapen nu ook op de stok.
Wij gaan, nu wij weer door de hele tuin mogen lopen, telkens even op bezoek bij Yvonne en Yvette. Vera heeft een heel tijdje staan praten met hen. Zij heeft hetzelfde meegemaakt als de nieuwe hennen, dus zij kan hen geruststellen en hen vertellen dat het fijn is in de Tok tuin.
Als zij helemaal gewend zijn hier en ook naar buiten mogen komen zij daar zelf wel achter, maar het is natuurlijk wel fijn om dat nu al te horen.
Laza Rus zal hen binnenkort wel vertellen dat zij nu ook bij de familie Tok horen en dat dat vanaf nu hun achternaam is.

Nóg een verhuizing

Nadine:
Ze zijn er!
Wie?
Moet u dat nog vragen?
De nieuwe zieligerds, natuurlijk.

de nieuwe kippen

Ma Tok kwam gisteren met een kattenmand naar buiten en daar zaten ze in.
Dus er was helemaal geen zieke kat, Pa en Ma Tok hadden de mand meegenomen om de twee nieuwe legkippen in te vervoeren.
Ma Tok zette hen voorzichtig in het nachthok van ons oude hok. Wij zaten toen nog in de ren, dus we konden ze niet goed zien, maar wat ik wel meteen zag was dat ze niet bruin waren, maar wit! Wat was dat nou? Het was toch de bedoeling dat er meer bruine kippen zouden komen in de Tok tuin? En nu waren er nog meer witten! Ze bleven een

bijzondere kammen

poosje in het nachthok, maar toen kwamen ze één voor één van het trapje af naar de ren.
Toen mochten wij van Ma Tok even de tuin in om kennis te maken door het gaas van de ren van het oude hok. Wij gingen allemaal kijken en we zagen daar twee vuile witte hennen met grote slappe bleke kammen staan. Ze waren erg verlegen en ze durfden niets te zeggen tegen ons. Dat kan ik best begrijpen, ik zou doodsbang zijn als ik ineens in een vreemd hok zou worden gezet in een tuin, die ik niet kende, en als er dan ook nog een heleboel kippen naar mij zouden komen kijken.

Yvonne en Yvette

Ma Tok vertelde ons dat zij hen Yvonne en Yvette had genoemd. Mooie namen, vonden wij allemaal, het klinkt een beetje Frans. Wie Yvonne is en wie Yvettte moet ik nog uitvinden, ze lijken sprekend op elkaar zo op het eerste gezicht. Als het maar geen tweede tweeling blijkt te zijn, één is wel genoeg.

Vanochtend had Ma Tok lekkers voor ze gestrooid op de tegels in de ren, en dat waardeerden Yvonne en Yvette erg.
Ze gingen heerlijk snoepen van de gedroogde vlokreeftjes.
Ze hadden niet op de stok geslapen, maar lekker liggend in

Desiree en Keetje op bezoek

het hooi, dat Ma Tok had meegekregen van de verzorgster uit Gelderland. Omdat dat hooi erg om hun poten heen draaide konden de dames vanochtend moeilijk van hun trapje afdalen, dus Ma Tok heeft het nu maar uit het nachthok weggehaald.
Desiree en Keetje gingen op bezoek bij de twee nieuwe hennen. Zij waren nogal nieuwsgierig naar onze nieuwe familieleden, die op hun beurt ook wel wat meer van de hier al wonende kippen wilden weten. Zij durfden nog niet vlakbij het gaas te komen, maar ze keken toch wel, onder hun rare kammen door. Ik heb het aan Ma Tok gevraagd en die kammen, dat hoort zo. Alleen zijn ze, door de stress en de ondervoeding, extra slap, groot en bleek.
Ik ben benieuwd hoe ze er uit gaan zien als ze helemaal zijn bijgekomen.
En of ik het nog erg vind dat ze wit zijn en niet bruin?
Nu ik heb gezien hoe bang en mager en slap ze zijn kan dat mij eigenlijk niet meer zoveel schelen.
Alle zielige kippen verdienen het om gered te worden, of ze nu wit zijn of bruin.
Wat mij betreft zijn Yvonne en Yvette van harte welkom in de familie Tok.

De verhuizing (dag vier) en grote schoonmaak

Pippa:
U hoort nu elke dag iets over het nieuwe huis, maar u bent vast ook wel nieuwsgierig naar mijn kuikens.

Xara (links) en Xandra (rechts)

Ik kan u meedelen dat zij groeien als kool en dat zij voor geen meter meer luisteren naar wat ik zeg. Ze springen over mij heen en gaan gewoon hun eigen gang. Ik weet dat dat hoort bij het opgroeien, maar het lijkt wel of dit bij ieder nestje eerder gebeurt.
Ma Tok heeft gisteren naar de kammetjes van mijn kuikens gekeken en zij denkt dat Xandra een haantje zou kunnen zijn en Xara een hennetje.
Maar eigenlijk is het nog veel te vroeg om hier iets over te

v.l.n.r.: Wilhelmina, Winnifred, Wendelmoed, Wiske

zeggen.
Ma Tok ging ook bij Maria's kinderen kijken. Die worden echt al heel groot, je zou ze al halve kippen kunnen noemen.
Het is nu heel duidelijk dat Wendelmoed in elk geval een haan is, hij kraait er lustig op los. Het klinkt nog niet fraai, maar hij doet zijn best, zullen we maar zeggen.
Ziet u het kuifje van Wiske? Grappig, hè?
Ma Tok denkt dat zij een hennetje is, maar misschien is hier de wens de moeder van de gedachte.
Toen Ma Tok het deurtje van de ren van Maria's hok open deed om een paar foto's te maken was Wendelmoed haar te slim af, hij vloog over haar heen naar buiten.

De ontsnapte Wendelmoed

Die is echt brutaal!
Ma Tok heeft een foto van hem gemaakt waarop u duidelijk kunt zien dat hij buiten het hok zit. Even later had zij hem te pakken en zette zij hem weer veilig bij moeder Maria in het hok.
Daar kreeg hij flink op zijn kop van Maria, zij was zó geschrokken toen hij ineens naar buiten vloog. Ze was natuurlijk gewoon blij en opgelucht dat hij weer terug was, maar ik weet uit ervaring dat je dan boos bent op de ondeugd, omdat hij je in

allemaal weer in de ren

angst heeft laten zitten.
Wie ook ontsnapte gisteren was Laza.
Ma Tok was de tuin aan het opruimen, in verband met de feestelijkheden van aanstaande maandag, en zij wilde de grote groene voerton in het nieuwe huis zetten. Omdat die ton nogal zwaar was had zij hier al haar aandacht bij nodig en zo zag zij niet dat Laza haar scherp in het oog hield om, zodra hij een opening zag, die te gebruiken om langs haar heen naar buiten te vliegen. En even later, toen er een andere ton naar binnen werd gedragen, volgde Nadine Laza's voorbeeld.

het hok is schoon en ingericht voor de nieuwe legkippen

Ik kon het allemaal zien vanuit mijn hokje, ik zat eerste rang, zou je kunnen zeggen. Ma Tok heeft toen de deur van de ren maar opengezet, zodat alle kippen de tuin in konden.
Dat deden zij natuurlijk, niets is zo fijn om, na een poosje opgesloten te zitten, weer heerlijk de hele tuin te kunnen gebruiken. Ikzelf verlang hier ook hevig naar, maar dat is nu eenmaal de prijs die je betaalt voor het uitbroeden van kuikens.
Ma Tok ging ons oude hok helemaal leeghalen en schoonmaken, daarna maakte zij het klaar voor de nieuwe legkippen, die binnenkort

het nachthok wacht op de nieuwe bewoners

gaan komen.
Ik ben zo benieuwd wanneer zij hier in de tuin komen wonen en hoe zij eruit zien en wat hun namen zullen zijn. Deze keer geeft Ma Tok de nieuwe hennen hun naam, want Laza is niet hun vader, dus hij heeft daar nu niets over te zeggen.
Pa en Ma Tok zijn vandaag met de auto weggereden en zij hadden een poezenmand bij zich. Zou er weer één van de katten ziek zijn en naar de dierenarts moeten? De arme ziel, ik heb nu al medelijden met hem of haar, niemand gaat graag naar de dokter en katten al helemaal niet.

Verder kan ik u nog meedelen dat iedereen gisterenavond weer zelf naar binnen was gegaan in het nieuwe huis en behalve Keetje zaten ze allemaal op de stok. 's Morgens had Ma Tok twee eieren geraapt en Keetje lag op drie eieren in een legnest.
Hiermee lijkt het van de leg zijn ook weer over.
Het gaat goed met de verhuizing.

De verhuizing (dag drie)

Vera en Vita:
Wij beginnen al aardig te wennen aan ons nieuwe huis.
We gaan naar beneden als wij honger hebben of als we een ei moeten leggen.

de drie legnesten in het nog schone huis

Ons ei leggen we in zo'n gele bak, dat is volgens ons een legnest. Het zit heerlijk in zo'n bak, het is lekker ruim en er ligt een nestje van tabaksstelen in, zodat wij fijn zacht kunnen liggen en zitten.
Een hele verbetering met die aardappelbak, die in het oude hok stond. Die viel telkens om. En hij was ook erg vaak bezet, omdat er maar één was.
Nu zijn er drie, zodat er drie hennen tegelijk hun ei kwijt kunnen.
Eergisterenavond was het nog wel even moeilijk om onze plek te vinden om te gaan slapen.
Eerst bleven wij in de ren, dus

met z'n allen in de ren

buiten, maar dat was het niet helemaal, vooral niet toen het begon te regenen. Ma Tok heeft ons toen naar binnen geduwd en de deur achter ons dicht gedaan. Toen zij een halfuur later weer kwam kijken bij ons zat Laza op de stok en Nadine en Odette hadden daar ook een plekje gevonden. Van ons tweeën was Vera ook naar boven gegaan, maar Vita zat in een legnest te pitten. Ook de Geertruitjes hadden een slaapplekje in zo'n geel nest gevonden en Desiree deelde dat van haar met Keetje. Ma Tok zette de legnest-slapers op de stok en toen was alles goed en gingen we slapen.

rommel in het nieuwe huis

Gisterenochtend kwam Ma Tok eerst ons huis een beetje opruimen, want wij hadden er een enorme rommel van gemaakt. Overal lag eten en de mestplanken konden ook wel een schoonmaakbeurtje gebruiken. Daarna ging zij ons water verversen en de eieren uit de nesten halen. Er waren er maar twee. Dat komt omdat wij "van de leg" waren door de spanningen van de verhuizing. Ma Tok zei dat zij dat helemaal niet erg vond, wij konden best even vakantie nemen van het eieren leggen. Nadat zij de ren weer voor de deur had gemanoeuvreerd zette ze de                                                                                                 hordeur open voor ons, zodat wij

de ren, binnen is het op de grond staande legnest te zien

ook weer naar buiten konden in de ren. Daar maakten wij allemaal meteen gebruik van, een frisse snavel halen is erg belangrijk, vinden wij.
Gelukkig konden wij zo nodig binnen schuilen, want het regende nu en dan flink.
De Geertruien lieten zich natuurlijk voor de lol natregenen, zodat zij er niet uitzagen met hun dreadlock-pruikjes.
Ze stonden naar elkaar te kijken en dan lachten ze elkaar uit.
Die twee zijn echt onverbeterlijk.
O ja, dat moeten wij nog opbiechten: wij hebben een legnest gesloopt. Nou ja, gesloopt is een groot woord, het

te zwaar geworden voor de "tussenlanding"

is van de muur gevallen en het staat nu op de grond.
Ook geen ramp, maar Ma Tok vond het juist zo fijn dat er niets op de grond stond, zodat zij de vloer gemakkelijk kon schoonvegen.
Weet u hoe wij dat gedaan hebben, dat van de muur naar de grond verplaatsen? We sprongen van het plateau af naar beneden en daarbij maakten we een soort tussenlanding op het legnest.
En wij schijnen daar iets te zwaar voor te zijn geworden.
Ma Tok had al gezien dat er één van die dingen niet meer aan de muur hing, en ze moest lachen toen ze zag hoe dat zo gekomen was. Wij hebben haar daar een demonstratie van gegeven.
Ma Tok denkt dat zij dit ene nest voorlopig maar op de grond laat

de ren weer voor de deur gesleept

staan, misschien gaan wij later wel gebruik maken van de binnentrap, als wij helemaal gewend zijn. Dan kan zij het altijd nog weer aan de muur hangen.
Gisterenavond zijn wij allemaal uit onszelf naar binnen gegaan in ons nieuwe huis. Bijna iedereen was ook al op de stokken gaan zitten, alleen Keetje en een Geertrui lagen in een legnest, de luilakken. Ma Tok was heel blij dat wij zo goed aan het wennen zijn. En toen zij vijf eieren uit de legnesten haalde begon ze helemaal te stralen.
Misschien zijn wij wel helemaal gewend als u komt kijken bij de officiële opening op maandag, dan hoeft de ren ook niet meer voor de deur te staan, want dat is best lastig voor Ma Tok; zij moet dat ding elke avond wegslepen, anders kan de deur niet dicht. En 's morgens moet zij de ren er weer voor schuiven.
Dus hoe eerder wij gewend zijn, hoe liever het haar is.