Vorderingen (3)

Laza Rus:
Ik heb het wel gehoord, hoor, al probeert Maria het nog voor mij verborgen te houden.

Wendelmoed

Eén van haar kuikens was aan het proberen te kraaien. Wendelmoed was het, ik weet het zeker.
Zij is dus een HIJ.
Ik dacht het al, zij, of liever, hij, was van het begin af aan de brutaalste.
Hij sprong al heel snel op de stok in het hokje en hij wilde ook telkens op zijn moeders rug zitten.
Hij is er vroeg bij, die jongen.
Een echte zoon van zijn vader.

Winnifred is ook vast een haantje, die heeft ook een rood, duidelijk aanwezig kammetje. Hij is wel veel bescheidener dan zijn broertje, maar als hij ergens zonder Wendelmoed zou zijn kan dat zomaar veranderen. Dat hebben wij hier al meer meegemaakt. Het haantje dat niet kraaide begon, zodra zijn broertje weg was, veel harder te roepen dan dat broertje ooit had gepresteerd. Daar kun je je dus flink op verkijken.

Winnifred

Ma Tok had toen al even gedacht
dat zij een zeldzaam, niet kraaiend, haantje had in haar tuin, maar dat viel tegen.
Ik denk dat het binnenkort tijd wordt dat Maria en haar kuikens zich bij ons gaan voegen.
Dan kan ik de jongens wat beter kraailes geven, het gaat makkelijker als ik echt oog in oog met hen kan staan, niet door gaas gescheiden.
Ma Tok denkt dat het het beste is als we hiermee nog even wachten tot ons nieuwe huis klaar is, anders moeten die kleintjes twee keer achter elkaar van hok wisselen, dat is een

kippentrappen en hordeur

beetje veel voor die ukkies.
Er zijn niet alleen vorderingen op het gebied van de kuikens.
De timmerman was vrijdag de hele dag niet hier geweest, dus ik begon me al zorgen te maken, maar Ma Tok zei dat hij in de werkplaats dingen voor ons huis aan het maken was.
En gisterenochtend kwam hij alles hier brengen.
Nou, toen ik die hele berg spullen zag, die hij speciaal voor ons op maat had gemaakt, begreep ik wel dat hij daar een hele dag voor nodig had gehad. Toen moesten al die dingen nog in het schuurtje worden geplaatst.
Dat werd ook nog een hele klus.
Ma Tok kan dan gaan schilderen, de trappen en de hordeur. En als de timmerman weg is kan zij ook de muren gaan sauzen en de vloer insmeren, zodat het allemaal goed afwasbaar wordt.
Ma Tok zegt dat het allemaal mooi gaat worden. En vooral ook heel praktisch, wat schoonmaken betreft. Zo zal zij in ons nieuwe huis zich niet meer helemaal dubbel hoeven te vouwen om in de ren te komen. En dan er weer uit.
Het was wel een erg grappig gezicht als zij dat

allemaal kleine plankjes

deed, ik heb er wel eens stiekem om gelachen. Wat zijn mensen toch onhandig groot.
De timmerman had een collega meegebracht, zodat zij samen alles op zijn plaats konden tillen en vastmaken.
Vooral de grote plaat, die de vloer van ons plateau moet vormen, is zwaar en onhandig om op te tillen, dus een extra mannetje was niet overbodig.
De extra man vertrok en toen werd er flink getimmerd, wij gingen maar even niet teveel in de buurt van het schuurtje,
want dat getimmer maakte best veel lawaai en daar houden wij niet zo van.
We gingen pas kijken toen de meeste herrie voorbij was.

En ik moet zeggen: er was heel veel werk verricht, je kon al goed zien hoe het allemaal zou gaan worden.
Wat knap van Ma Tok om dat allemaal te bedenken.
En van de timmerman, om al die gedachten van Ma Tok te begrijpen en uit te voeren.