Wennen op twee fronten

                                                                                        Desiree:

de ren is weg voor het nieuwe huis

Ma Tok had eergisteren de ren voor ons nieuwe huis weggehaald, omdat ze vond dat wij de hele dag lekker naar buiten mochten. Dat was heel fijn voor ons en ook voor haar, want zij hoefde de ren dan niet elke ochtend neer te zetten en elke avond weer weg te schuiven, dit in verband met het open en dicht kunnen van onze buitendeur.
Het leek dus allemaal heel fijn, maar toen wij gisterenavond naar binnen wilden om te gaan slapen konden wij de ingang van ons huis niet vinden. We gingen toch altijd via het deurtje van de ren naar binnen om te slapen? Waar was dat deurtje nou

de ren er weer voor

gebleven? Gelukkig begreep Ma Tok het probleem en zuchtend sleepte zij de ren weer voor onze deur, waarop wij, ook zuchtend, fijn naar binnen konden. Eigenlijk is het raar, als wij een ei willen leggen gaan wij gewoon door de openstaande grote deur naar binnen om in een legnest te gaan zitten, maar als wij op stok willen kunnen wij ineens de deur niet meer vinden.
Zijn wij dan dom?
Ma Tok vindt van niet, het is gewoon een kwestie van wennen, zegt zij, dus het zal wel goed komen.
En totdat wij gewend zijn blijft zij wel met de oude ren slepen.

lekkers om aan te sterken

Yvonne en Yvette weten de weg in ons oude hok al goed te vinden. Ze gaan naar boven om te slapen en naar beneden om lekkere hapjes te verschalken. Het is alleen jammer dat de grote etensbak in het nachthok hangt, want overdag gaan zij eigenlijk nauwelijks naar boven. Om te voorkomen dat zij te weinig eten binnenkrijgen geeft Ma Tok ze nu ook beneden telkens te eten. Vandaag kregen zij macaroni, maar daar vonden zij niets aan, dus dat is, toen het helemaal hard was geworden, weggehaald. Eikrachtvoer vinden ze wel heerlijk. Het is wel even wennen voor ons dat zij nu hun lekkers

Yvonne en Yvette in de ren onder het nachthok

krijgen op de plek waar wij dat altijd kregen, als wij hen daar zien eten willen wij ook wat.
Ma Tok geeft ons nu ook telkens wat lekkers, maar dan bij ons nieuwe huis in de buurt, en soms binnen in dat huis. Zo moeten wij leren dat dat nu onze snoepplek is. We moeten wel erg veel leren, hoor, maar Ma Tok zegt dat kippen erg slim zijn, dus dat ze dat best kunnen. En als zij dat zegt dan zal het wel waar zijn.
Vrijdagavond ging Ma Tok nog even bij Yvonne en Yvette kijken, of ze wel lekker sliepen, en toen zag zij dat één van hen een ei had gelegd. Dat was wel erg snel, zo na de verhuisstress, vond zij.

Vera stelt Yvonne en Yvette gerust

Het ei had een erg slappe dunne schaal, het was dan ook stuk gegaan. Ma Tok heeft het toen maar weggegooid, omdat zij bang is dat, als ze het aan de kippen te eten geeft, die voortaan alle eieren gaan aanpikken, omdat ze het zo lekker vinden. Vandaag lag er een mooi wit ei in hun nachthok, dat betekent dat het goed met hen gaat. En ze slapen nu ook op de stok.
Wij gaan, nu wij weer door de hele tuin mogen lopen, telkens even op bezoek bij Yvonne en Yvette. Vera heeft een heel tijdje staan praten met hen. Zij heeft hetzelfde meegemaakt als de nieuwe hennen, dus zij kan hen geruststellen en hen vertellen dat het fijn is in de Tok tuin.
Als zij helemaal gewend zijn hier en ook naar buiten mogen komen zij daar zelf wel achter, maar het is natuurlijk wel fijn om dat nu al te horen.
Laza Rus zal hen binnenkort wel vertellen dat zij nu ook bij de familie Tok horen en dat dat vanaf nu hun achternaam is.