De verhuizing (dag drie)

Vera en Vita:
Wij beginnen al aardig te wennen aan ons nieuwe huis.
We gaan naar beneden als wij honger hebben of als we een ei moeten leggen.

de drie legnesten in het nog schone huis

Ons ei leggen we in zo'n gele bak, dat is volgens ons een legnest. Het zit heerlijk in zo'n bak, het is lekker ruim en er ligt een nestje van tabaksstelen in, zodat wij fijn zacht kunnen liggen en zitten.
Een hele verbetering met die aardappelbak, die in het oude hok stond. Die viel telkens om. En hij was ook erg vaak bezet, omdat er maar één was.
Nu zijn er drie, zodat er drie hennen tegelijk hun ei kwijt kunnen.
Eergisterenavond was het nog wel even moeilijk om onze plek te vinden om te gaan slapen.
Eerst bleven wij in de ren, dus

met z'n allen in de ren

buiten, maar dat was het niet helemaal, vooral niet toen het begon te regenen. Ma Tok heeft ons toen naar binnen geduwd en de deur achter ons dicht gedaan. Toen zij een halfuur later weer kwam kijken bij ons zat Laza op de stok en Nadine en Odette hadden daar ook een plekje gevonden. Van ons tweeën was Vera ook naar boven gegaan, maar Vita zat in een legnest te pitten. Ook de Geertruitjes hadden een slaapplekje in zo'n geel nest gevonden en Desiree deelde dat van haar met Keetje. Ma Tok zette de legnest-slapers op de stok en toen was alles goed en gingen we slapen.

rommel in het nieuwe huis

Gisterenochtend kwam Ma Tok eerst ons huis een beetje opruimen, want wij hadden er een enorme rommel van gemaakt. Overal lag eten en de mestplanken konden ook wel een schoonmaakbeurtje gebruiken. Daarna ging zij ons water verversen en de eieren uit de nesten halen. Er waren er maar twee. Dat komt omdat wij "van de leg" waren door de spanningen van de verhuizing. Ma Tok zei dat zij dat helemaal niet erg vond, wij konden best even vakantie nemen van het eieren leggen. Nadat zij de ren weer voor de deur had gemanoeuvreerd zette ze de                                                                                                 hordeur open voor ons, zodat wij

de ren, binnen is het op de grond staande legnest te zien

ook weer naar buiten konden in de ren. Daar maakten wij allemaal meteen gebruik van, een frisse snavel halen is erg belangrijk, vinden wij.
Gelukkig konden wij zo nodig binnen schuilen, want het regende nu en dan flink.
De Geertruien lieten zich natuurlijk voor de lol natregenen, zodat zij er niet uitzagen met hun dreadlock-pruikjes.
Ze stonden naar elkaar te kijken en dan lachten ze elkaar uit.
Die twee zijn echt onverbeterlijk.
O ja, dat moeten wij nog opbiechten: wij hebben een legnest gesloopt. Nou ja, gesloopt is een groot woord, het

te zwaar geworden voor de "tussenlanding"

is van de muur gevallen en het staat nu op de grond.
Ook geen ramp, maar Ma Tok vond het juist zo fijn dat er niets op de grond stond, zodat zij de vloer gemakkelijk kon schoonvegen.
Weet u hoe wij dat gedaan hebben, dat van de muur naar de grond verplaatsen? We sprongen van het plateau af naar beneden en daarbij maakten we een soort tussenlanding op het legnest.
En wij schijnen daar iets te zwaar voor te zijn geworden.
Ma Tok had al gezien dat er één van die dingen niet meer aan de muur hing, en ze moest lachen toen ze zag hoe dat zo gekomen was. Wij hebben haar daar een demonstratie van gegeven.
Ma Tok denkt dat zij dit ene nest voorlopig maar op de grond laat

de ren weer voor de deur gesleept

staan, misschien gaan wij later wel gebruik maken van de binnentrap, als wij helemaal gewend zijn. Dan kan zij het altijd nog weer aan de muur hangen.
Gisterenavond zijn wij allemaal uit onszelf naar binnen gegaan in ons nieuwe huis. Bijna iedereen was ook al op de stokken gaan zitten, alleen Keetje en een Geertrui lagen in een legnest, de luilakken. Ma Tok was heel blij dat wij zo goed aan het wennen zijn. En toen zij vijf eieren uit de legnesten haalde begon ze helemaal te stralen.
Misschien zijn wij wel helemaal gewend als u komt kijken bij de officiële opening op maandag, dan hoeft de ren ook niet meer voor de deur te staan, want dat is best lastig voor Ma Tok; zij moet dat ding elke avond wegslepen, anders kan de deur niet dicht. En 's morgens moet zij de ren er weer voor schuiven.
Dus hoe eerder wij gewend zijn, hoe liever het haar is.