donderdag 22 januari 2015

Het wonderei (1)

Nadine
Nadine:

Het heeft nog steeds niet gesneeuwd.
Misschien gaat het erg koude weer onze tuin wel voorbij. Dat zou mooi zijn. Toch vind ik het de laatste dagen behoorlijk fris. Het is nog wel echt winter, al is dan niet alles wit.

U hebt zeker wel gelezen dat de zussen Geertrui en Geertrui iedereen voor de gek aan het houden zijn.
Vandaag was ik de klos.
Ze hadden iets bedacht waar je als hen zomaar in zou trappen.
En dat deed ik dus ook.
eitje
 Wat gebeurde er?
 Ik was als eerste  buiten gekomen toen  Ma Tok het deurtje van het nachthok had geopend.
 Geertrui en Geertrui kwamen pas veel later naar buiten, al  grinnikend. Toen had me al een licht moeten opgaan.
 Maar dat gebeurde dus niet.
 Na een tijdje ging ik weer even naar het nachthok, ik had namelijk  een onbedaarlijke trek in wat eten uit de voersilo. En nadat ik mijn  krop lekker vol had gegeten bleef ik nog een tijdje zitten, heerlijk  alleen in het hok. Ik viel zelfs bijna in slaap, zo rustig was het  daar. En toen gebeurde het.
Ik was nog een beetje suffig en ik keek om mij heen voordat ik weer naar buiten zou gaan. En toen lag daar ineens een eitje achter mij, een mooi wit eitje, een echt Chabo ei, klein maar fijn.
broedmoeder Maria
Ik was helemaal verbaasd: ik had niets gevoeld en nu had ik zomaar een eitje gelegd, en nog in de winter ook? Dat kon toch niet waar zijn? Ik keek nog eens goed, misschien had ik het gedroomd, maar daar lag toch echt een mooi wit eitje, helemaal perfect!
Ik ben naar beneden gegaan en ik heb aan Maria, mijn broedmoeder, verteld wat mij zojuist was overkomen. Want als je iets heel vreemds meemaakt wil je dat toch het liefste vertellen aan je moeder.
Maria ging meteen mee naar boven om het eitje te bekijken. Ook zij was verbaasd, wij Chabo's leggen niet in de winter. En dan ook nog zo vreemd: ik had er helemaal niets van gemerkt.
Wij gingen weer naar beneden, de tuin in, en toen heb ik het ook tegen de andere hennen verteld.
Geertrui
Iedereen was benieuwd om mijn vreemde eitje te zien, dus het werd een behoorlijk gedrang op de trap naar boven. Alleen de Geertruien bleven opvallend rustig, zij kwamen als laatste in de rij. En zij stootten elkaar aan en ze hielden hun snavels krampachtig gesloten.
En nog had ik niets door.
Nadat iedereen haar verbazing had uitgesproken ging een Geertrui naar het eitje toe; ze rolde het met haar snavel naar de trap en toen... gooide ze het zomaar naar beneden!
Iedereen kakelde van schrik en opwinding. Zoiets doe je niet met een kostbaar ei!
Gelegd met moeite door een soortgenoot.
Alleen was er geen moeite geweest bij het leggen van dit eitje.
En toen bleek dat er nog meer vreemds was aan dit ei: het bleef gewoon heel, al stuiterde het helemaal naar beneden van het trapje.
En het kwam nog tegen de tegel onder de drinkbak aan ook. En nog steeds was het niet kapot gegaan! Dit was niet normaal.
Toen konden de Geertruien hun lachen niet meer inhouden, ze schaterden het uit. "Khakhakha! Jullie gezichten! Onbetaalbaar!" schaterden ze.
Toen ze weer een beetje waren bijgekomen hebben ze ons verteld hoe dit in elkaar zat.
Maar dat vertellen ze u zelf de volgende keer.



3 opmerkingen: